Każdy obiekt o temperaturze powyżej zera absolutnego (T0 = -273,15°C) emituje ciepło w formie promieniowania elektromagnetycznego. Nawiązując do prawa Stefana Boltzmana, gdzie:
MλS = σT4 oraz σ = 5.67*10-8 Wm-2T-4
całkowita wartość promieniowania emitowanego przez cały zakres długości fali jest proporcjonalna do czwartej potęgi absolutnej temperatury obiektu. W związku z tym, emisyjność odnosi się do stosunku intensywności promieniowania ciała doskonale czarnego i ciała szarego w tej samej temperaturze. W konsekwencji może przyjmować wartości w zakresie od 0 do 1.
Jeżeli emisyjność jest znana, temperatura obiektu może być ustalona poprzez pomiar promieniowania które on emituje. Jakkolwiek, emisyjność zależy nie tylko od materiału powierzchni, ale również od jakości i typu struktury (np. utleniona powierzchnia) i od kąta przeprowadzania pomiaru. Co więcej, w przypadku powierzchni metalicznych emisyjność jest mocno zależna od zakresu długości fali w której dokonywany jest pomiar. Podczas gdy powierzchnie niemetaliczne mają zazwyczaj relatywnie wysoką i stałą emisyjność na dłuższych falach, emisyjność metali jest zgoła odmienna i spada wraz ze wzrostem długości pasma pomiarowego. W przypadku pomiaru temperatury metali należy zwrócić szczególną uwagę na rodzaj wykorzystywanego urządzenia oraz pasma w dokonuje pomiaru temperatury.